Τα φάρμακα δηλητηριάζουν τα παιδιά

Να ένας ακόμη λόγος για να ακολουθούμε την αφάρμακη Ιπποκράτειο ιατρική: τα φάρμακα, εκτός από τη χρόνια δηλητηρίαση των ασθενών, δηλητηριάζουν άμεσα τα παιδιά μας. Μαζί με τα υπόλοιπα χημικά οικιακής χρήσης – που για την υποτιθέμενη ευκολία στη ζωή μας, μας τοξινώνουν καθημερινά- είναι υπέυθυνα για το 62%  των παιδικών δηλητηριάσεων. Ακόμη ένας λόγος λοιπόν για να ακολουθούμε την Ιπποκράτειο Διατροφή – και να πλένουμε πιάτα και ρούχα με soapnuts!

Μεταφέρω από το σάιτ του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαϊα Κυριακού»:

 

7. Αίτια δηλητηριάσεων (Σχ. 6)

Τα αίτια των δηλητηριάσεων σ’ όλες τις ηλικίες φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:

Είδος	Αρ. Περιπτώσεων	%
Φάρμακα	11470	37,8
Γεωργικά φάρμακα	847	2,8
Είδη οικιακής χρήσης	7.226	24,0
Καλλυντικά	1.757	5,8
Δήγματα ζώων - νυγμοί	473	1,6
Διάφορες χηιμικές ουσίες	2.848	9,4
Τροφές	155	0,5
Ερωτήσεις - Διάφορα	3.136	10,3
Μη καταγραφφή	2.167	7,2
Σύνολο	30.306	100.00

Τα φάρμακα ευθύνονται για μεγάλο αριθμό δηλητηριάσεων, ενώ σημαντικό ποσοστό καλύπτουν τα είδη οικιακής χρήσης.

9. Δηλητηριάσεις από φάρμακα

Φάρμακα	Αρ.περιπτώσεων
Hρεμιστικά-Υπνωτικά χάπια	1.760
Ψυχοφάρμακα άλλα	744
Παρακεταμόλη	690
Ασπιρίνη	1.379
Μενεφαμινικό οξύ	377
Αντιφλεγμονώδη	330
Καρδιαγγειακά	610
Αντισταμινικά-Αντιαλλεργικά	540
Αντισηπτικά	502
Βροχοδιασταλτικά	362
Αντιβηχικά - Βλεννορυθμιστικά	293
Ορμόνες	282
Αλοιφές – κρέμες φαρμακευτικές	180
Ωτικές - ρινικές σταγόνες	137
Γαστροπροστατευτικά	133
Σίδηρος	120
Αντιεπιληπτικά	109
Αντιεμετικά	98
Αποσυμφορητικά	83
Διάφορα	2.427
Σύνολο	11.470

Τα ηρεμιστικά - αγχολυτικά (στα οποία κυρίως περιλαμβάνονται οι βενζοδιαζεπίνες) κατέχουν την πρώτη θέση στις δηλητηριάσεις από φάρμακα. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται μεγάλη χρήση τους και βρίσκονται σε πολλά σπίτια, παρά το ότι η προμήθειά τους γίνεται με ειδική συνταγή. Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί η χρήση της παρακεταμόλης και του μεφαιναμικού οξέος με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι περιπτώσεις δηλητηριάσεων με τα δύο αυτά παυσίπονα αντιπυρετικά.

Vegan and Living Raw Food: Recipes & Photography

Αναδημοσίευση από το in.gr:

 

Vegan and Living Raw Food: Recipes & Photography Έκδοση: 2011
ISBN: 978-960-320-201-1
Εκδόσεις: Ερμής Εκδοτική
Συγγραφέας: Νίνα Σαββίδη

Ένα διαφορετικό βιβλίο-λεύκωμα για vegan και ωμοφαγική (raw food) διατροφή κυκλοφόρησε πρόσφατα, στα αγγλικά, με μοναδικές φωτογραφίες και συνταγές της Νίνας Σαββίδη.

Το πρωτότυπο αυτό μαγειρικό λεύκωμα αποτελεί έναν περιεκτικό και σύντομο οδηγό στην φιλοσοφία της χορτοφαγίας και της ωμοφαγίας με βάση τη σωστή διαχείριση τροφών φυτικής αποκλειστικά προέλευσης. Κι ενώ στο άκουσμα vegan raw food diet μπορεί κάποιος να σκεφτεί τον περιοριστικό τρόπο διατροφής που αυτή συνεπάγεται, το βιβλίο περιέχει συνταγές, που θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης για την τέχνη της μαγειρικής και της χορτοφαγίας.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε πέντε ενότητες (ροφήματα, ορεκτικά - σαλάτες, σούπες, κύρια πιάτα και επιδόρπια), με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που ενθαρρύνει τον αναγνώστη να φτιάξει τις συγκεκριμένες συνταγές. Κάθε προτεινόμενο έδεσμα εκτός από την φωτογραφική απεικόνισή του, περιλαμβάνει αναλυτικές οδηγίες για τα συσταστικά και τον τρόπο παρασκευής του.

Παρουσίαση της συγγραφέα

H Νίνα Σαββίδη έχει σπουδάσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, φωτογραφία με έμφαση στη φωτογράφιση και το styling φαγητού, ενώ στην ακαδημαϊκή της μόρφωση περιλαμβάνονται και σπουδές chef ωμοφαγικής διατροφής. Αυτή την περίοδο σπουδάζει yoga, υπό την καθοδήγηση του Sri Dharma Mittra. Το φωτογραφικό λεύκωμα Vegan and Living Raw Food ειναι η πρώτη της εκδοτική προσπάθεια.

Κατάθλιψη και διατροφή

Η κατάθλιψη φαίνεται να εξελίσσεται σε μια από τις κύριες ασθέ­νειες του Δυτικού κόσμου. Μέχρι το 2020, οι καταθλιπτικές διατα­ραχές προβλέπεται να είναι η δεύτερη κύρια αιτία αναπηρίας στον κόσμο, δημιουργώντας μεγάλα βάρη στο άτομο που νοσεί, στην οι­κογένειά του αλλά και στην κοινωνία. Πολύ συχνά δε, εμφανίζε­ται παράλληλα με άλλες διαταραχές της υγείας όπως ο καρκίνος, οι καρδιοπάθειες ή η παχυσαρκία. Οι περισσότεροι ασθενείς με κατά­θλιψη ανταποκρίνονται μόνο εν μέρει ή δεν ανταποκρίνονται κα­θόλου στις προτεινόμενες φαρμακευτικές θεραπείες, ενδεχομένως επειδή για την αντιμετώπισή της απαιτείται νέα προσέγγιση. Μια προσέγγιση που θα εστιάσει περισσότερο στην κακή διατροφή και στις κυριότερες συνέπειές της: τη φλεγμονή και τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού.

Υπάρχει μια σειρά από διατροφικές ανισορροπίες που η έρευνα έχει δείξει πως μπορούν να μας κάνουν επιρρεπείς στην κα­τάθλιψη. Οι κυριότερες είναι:

·         Η έλλειψη σε βασικά λιπαρά οξέα και κυρίως στα γνωστά μας ωμέγα-3.

·         Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης.

·         Τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης.

·         Η ανισορροπία του σακχάρου στο αίμα.

·         Η έλλειψη χρωμίου.

Όμως όλα αυτά ανάγονται σε μια γενικότερη αιτία: την ανισορροπία στη διατροφή.

Σε μια σημαντική μελέτη που δημοσιεύθηκε στην American Journal of Psychiatry, οι ερευνητές υπό το Δρ. Jacka εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο τα μοντέλα διατροφής επιδρούν συνολικά στην ψυχική υγεία. Αυτή είναι μια από τις λίγες μελέτες που υπερβαίνει την επί­δραση των μεμονωμένων θρεπτικών συστατικών στη διάθεση και τη γενική καλή κατάσταση του ανθρώπου. Πάνω από χίλιες γυναί­κες ηλικίας από 20 έως 93 ετών παρακολουθήθηκαν για διάστημα δώδεκα μηνών. Στις συμμετέχουσες δόθηκε ένα συνολικό διαιτη­τικό ερωτηματολόγιο. Οι ψυχιατρικές διαταραχές αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας τη Δομημένη Κλινική Συνέντευξη για το DSM-IV-TR (SCID), με έμφαση στην κατάθλιψη και το άγχος. Χρησι­μοποιήθηκε επίσης το Γενικό Ερωτηματολόγιο Ψυχικής Υγείας (GHQ-12). Καταγράφηκαν επιπλέον μεταβλητές όπως η εκπαίδευ­ση, η σωματική άσκηση, η χρήση αλκοόλ, το κάπνισμα και ο δεί­κτης μάζας σώματος. Οι ακολουθούμενες διατροφές χωρίστηκαν σε τρεις τύπους: τη «δυτική», η οποία περιελάμβανε κυρίως επεξεργασμένο κρέας, πί­τσα, τσιπς, μπίρα και χάμπουργκερ, την «παραδοσιακή», η οποία περιελάμβανε λαχανικά, βόδινό κρέας, αρνί και ψάρια, και τη «σύγ­χρονη», η οποία έχει ενσωματώσει φρούτα, ξηρούς καρπούς, ψά­ρια, τόφου, φασόλια, κόκκινο κρασί και γιαούρτι. Μετά από προ­σαρμογή για την ηλικία, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, την εκπαίδευση και τη συμπεριφορά υγιεινής, ο Δρ. Jacka και οι συ­νεργάτες του διαπίστωσαν ότι η παραδοσιακή διατροφή συσχετι­ζόταν με χαμηλότερο κίνδυνο μείζονος κατάθλιψης, δυσθυμίας και αγχωδών διαταραχών. Η δυτική διατροφή συσχετίστηκε με υψηλό­τερο σκορ στο ερωτηματολόγιο GHQ-12, αντανακλώντας υψηλό­τερα επίπεδα ψυχικής νοσηρότητας. Υπήρξε επίσης μια αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ της ποιότητας της σύγχρονης διατροφής και της βαθμολογίας στο GHQ-12.

Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι μια διατροφή πλούσια σε επε­ξεργασμένα τρόφιμα οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης

Ανοσοποιητικό, γαστρεντερικό και χλωρίδα: μια ενδιαφέρουσα -αν και αναμενόμενη- σχέση

Μια ζωτι­κής σημασίας λειτουργία του εντέρου είναι ο ρόλος του  ως φραγ­μός για την  απορρόφηση και την κυκλοφορία στο αίμα των μικροβίων, των τοξινών αλλά και των μακρομο­ρίων που δεν μπορούν να διασπαστούν και να αναγνωριστούν σαν τροφές. Ουσιαστικά, το έντερο είναι ένα σύνορο του οργανισμού με τον έξω κόσμο, όπως και η επιδερμίδα. Στη λειτουργία αυτή του εντέρου συνεπικουρούν οι ωφέ­λιμοι μικροοργανισμοί που φιλοξενεί και αποτελούν μέρος της χλωρίδας του. Εκτός από τη σύνθεση χρήσιμων συστατικών όπως ένζυμα και βιταμίνες, οι ωφέ­λιμοι αυτοί  μικροοργανισμοί ελέγχουν και την εξάπλωση των παθογόνων μυκήτων και βακτηρίων που επίσης συμβιώνουν στο έντερό μας.

Μια βασική αρχή της Ιπποκρατείου Διατροφής είναι πως  το ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με το γαστρεντερικό, μια και οι δύσπεπτες πρωτεΐνες και οι τοξίνες που λαμβάνονται από τη διατροφή αντιμετωπίζονται σαν εχθροί, όπως ακριβώς και οι επικίνδυνοι μικροοργανισμοί. Η κυκλοφορία τους στον οργανισμό – αρχής γενομένης από τον γαστρεντερικό σωλήνα - ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και εκκινεί την ανάπτυξη φλεγμονής. Όταν αποσοβείται ο κίνδυνος από τους εξωτερικούς εχθρούς –μικροοργανισμούς ή πρωτεΐνες-  το ανοσοποιητικό σύστημα σταματά τον  αμυντικό του ρόλο και  σε συνεργασία με τα άλλα κύτταρα συντελεί στη ρύθμιση των λειτουργιών  του σώματος.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Medicine έρχεται να επιβεβαιώσει τη βασική αυτή αρχή και να τονίσει τον ρόλο του εντέρου και της φυσιολογικής χλωρίδας του στην υγεία και την αρμονική λειτουργία του οργανισμού. Κατά την έρευνα αυτή που εκπονήθηκε από τον Andrey Morgun και τους συνεργάτες του στο Oregon State University, εντοπίστηκε  και αναλύθηκε μια  τριαδική αλληλεπίδραση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος, του εντερικού επιθηλίου και της  μικροχλωρίδας του εντέρου. Η ομάδα ανακάλυψε  ότι τα Β-κύτταρα του ανοσοποιητικού  παράγουν το αντίσωμα Ανοσοσφαιρίνη-Α (IgA), το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στον μεταβολισμό και την απορρόφηση του λίπους. Η IgA επίσης επιτρέπει στα κύτταρα του εντερικού τοιχώματος να διατηρούν μια υγιή σχέση με τη φιλική χλωρίδα του εντέρου. Με ένα περίεργο τρόπο, σε περίπτωση απουσίας των Β-κυττάρων του ανοσοποιητικού ή του αντισώματος Ανοσοσφαιρίνη Α(IgA), και με την παρουσία της μικροχλωρίδας, του εντερικό επιθήλιο προωθεί τον  δικό του προστατευτικό μηχανισμό, αναπροσαρμόζοντας  τις   ανοσοποιητικές αντιδράσεις και ταυτόχρονα τις  μεταβολικές του λειτουργίες. Αυτή η αλλαγή στην εντερική λειτουργία οδηγεί σε δυσαπορρόφηση των λιπιδίων και μειωμένη εναπόθεση του λίπους στο σώμα. Η δικτυακή ανάλυση αποκάλυψε την παρουσία δύο διασυνδεδεμένων δικτύων  γονιδίων των επιθηλιακών κυττάρων, ένα εκ των οποίων  διέπει το μεταβολισμό των λιπιδίων και το άλλο τη ρύθμιση της ανοσίας. Τα γονίδια αυτά εκφράζονται  αντιστρόφως. Πρότυπα γονιδιακής έκφρασης σε βιοψίες εντέρου από άτομα με κοινή μεταβλητή  ανοσοανεπάρκεια ή με λοίμωξη HIV και εντερική δυσαπορρόφηση ήταν πολύ παρόμοια με αυτά των ποντικών Β με ανεπάρκεια Β- κυττάρων του ανοσοποιητικού, που παρέχει μια πιθανή εξήγηση για μια γνωστή αλλά εν πολλοίς   αινιγματική υφιστάμενη σχέση μεταξύ της ανοσολογικής ανεπάρκειας και ελαττωματικής απορρόφηση των λιπιδίων στους ανθρώπους. Αινιγματική βέβαια για όσους αρνούνται να παρατηρήσουν τη φύση και να κατανοήσουν τις αρχές της Ιπποκρατείου πρόληψης και θεραπείας.

Ακρυλαμίδιο, η επικίνδυνη τοξίνη των τηγανητών

Μια ομάδα ερευνητών στη Σουηδία, μελετώντας την έκθεση σε ακρυλαμίδιο (μια βιομηχανική χημική ουσία) στους χώρους εργασίας, ανακάλυψε ότι η ουσία αυτή εντοπίζεται στο αίμα όσων καταναλώνουν ορισμένα μαγειρεμένα τρόφιμα. Τα ευρήματά τους έδειξαν ότι το ακρυλαμίδιο σχηματίζεται όταν τα τρόφιμα, που περιέχουν το αμινοξύ ασπαραγίνη και ενεργούς υδατάνθρακες, θερμανθούν πάνω από τους 120ο C. Το ακρυλαμίδιο προκαλεί νευρολογικές και αναπαραγωγικές βλάβες στο DNA, και είναι μια πιθανή καρκινογόνος ουσία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αμερικανική Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ορίζει το ανώτατο ασφαλές επίπεδο του ακρυλαμιδίου σε 0,12 μικρογραμμάρια ανά λίτρο νερού. Μια μεγάλη μερίδα τηγανητές πατάτες σε φαστ φουντ περιέχει 82 μικρογραμμάρια, 683 φορές πάνω από το αποδεκτό επίπεδο. Αυτό οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα της πατάτας σε ασπαραγίνη. Για να μειώσετε την έκθεσή σας στο ακρυλαμίδιο:
• Μαγειρεύετε τις τροφές, ιδίως τις πατάτες, σε θερμοκρασίες κάτω από τους 120ο C.
• Θυμηθείτε ότι το νερό βράζει ή μετατρέπεται σε ατμό στους 100ο C. Αυτό κάνει το μαγείρεμα στον ατμό την προτιμώμενη μέθοδο μαγειρέματος για πατάτες, όπως και για κάθε τροφή που περιέχει ασπαραγίνη (π.χ. σπαράγγια, σιτάρι, γλυκοπατάτες κ.λπ.)
• Το σημείο καπνού για όλα τα μαγειρικά έλαια είναι πολύ υψηλότερο από τους 120ο C, που σημαίνει ότι είναι σκόπιμο να αποφεύγετε όλα τα τηγανισμένα τρόφιμα που περιέχουν ασπαραγίνη.
• Αποφεύγετε τα πατατάκια, τις τηγανητές πατάτες, καθώς και το ψωμί και τα δημητριακά που είναι ψημένα πάνω από τους 120ο C.
• Οι ωμές τροφές δεν περιέχουν καθόλου ακρυλαμίδιο.

Οι τροφικές αλλεργίες και οι νευροψυχικές διαταραχές

Η τροφική δυσανεξία, η δυσαπορρόφηση των τροφών και η άμβλυνση των συμπτωμάτων μετά από νηστεία είναι τρεις βασικοί δείκτες για ασθενείς με τροφική αλλεργία. Οι ασθενείς αυτοί έχουν συνήθως χαμηλή ισταμίνη στο αίμα, γρήγορους παλμούς και διατροφική συμπεριφορά που μπορεί να εκφραστεί σαν ισχυρή προτίμηση σε συγκεκριμένες τροφές και έντονη αποφυγή άλλων. Οι ασθενείς συμπεριφέρονται σαν εξαρτημένοι σε σχέση με τις αγαπημένες τους τροφές (συνήθως ψωμί, ζυμαρικά, ζάχαρη, σοκολάτα, γάλα, καφές ή αλκοόλ), που συνήθως είναι αυτές ακριβώς που δημιουργούν την αντίδραση.
Μια σοβαρή ένδειξη για το ρόλο των τροφικών αλλεργιών στις νευροψυχικές διαταραχές προέρχεται από μια διπλή-τυφλή έρευνα, ελεγχόμενη με ψευδοφάρμακο (placebo) από τον Δρ. Egger και την ομάδα του, που μελέτησε εβδομήντα έξι υπερκινητικά παιδιά αναζητώντας εάν η διατροφή μπορεί να συμβάλει σε διαταραχές συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 79% των παιδιών της έρευνας αντέδρασαν αρνητικά στις τεχνητές χρωστικές ουσίες και τα συντηρητικά τροφίμων, σημειώνοντας έντονη επιδείνωση της συμπεριφοράς τους. Ωστόσο, κανένα παιδί δεν αντέδρασε σε αυτές και μόνο. Στην πραγματικότητα, σαράντα οκτώ διαφορετικά τρόφιμα βρέθηκαν να παράγουν συμπτώματα μεταξύ των παιδιών που μελετήθηκαν. Έτσι, το 64% των παιδιών αντέδρασε στο αγελαδινό γάλα, το 59% στη σοκολάτα, το 49% στο σιτάρι, το 45% στα πορτοκάλια, το 39% στα αυγά, το 32% στα φιστίκια και το 16% στη ζάχαρη. Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν ήταν μόνο η συμπεριφορά των παιδιών η οποία βελτιώθηκε μετά τις ατομικές διαιτητικές τροποποιήσεις. Τα περισσότερα από τα σχετικά συμπτώματα επίσης βελτιώθηκαν σημαντικά, όπως οι πονοκέφαλοι, οι σπασμοί, η κοιλιακή δυσφορία, η χρόνια ρινίτιδα, οι πόνοι στα άκρα, τα δερματικά εξανθήματα και τα στοματικά έλκη.
Μια από τις πρώτες παρατηρήσεις της σχέσης μεταξύ των δημητριακών και της σχιζοφρένειας αναφέρθηκε από τη Δρ. Lauretta Bender το 1953, όταν σημείωσε ότι σχιζοφρενικά παιδιά ήταν πολύ πιθανό να υποφέρουν επίσης και από κοιλιοκάκη (δυσανεξία στη γλουτένη). Μέχρι το 1966 είχε καταγράψει είκοσι τέτοιες περιπτώσεις μεταξύ δύο χιλιάδων σχιζοφρενικών παιδιών. Το 1961, δημοσιευμένα στοιχεία από τους Graff και Handford δήλωναν ότι κατά τη διάρκεια ενός έτους, από τους τριάντα επτά ενήλικες άντρες εισηγμένους για σχιζοφρένεια στο Ινστιτούτο του Νοσοκομείου της Πενσυλβάνια, οι τέσσερις είχαν ιστορικό κοιλιοκάκης στην παιδική ηλικία. Αυτές οι πρόωρες παρατηρήσεις κίνησαν το ενδιαφέρον του Δρ. Dohan του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πενσυλβάνια, ο οποίος θεώρησε ότι η σχιζοφρένεια συμβαίνει πολύ πιο συχνά από το μέσο όρο σε παιδιά και ενήλικες που πάσχουν από κοιλιοκάκη.

Η βιταμίνη D και οι καρδιαγγειακές νόσοι

Η βιταμίνη D είναι μια κρίσιμη βιταμίνη για τον οργανισμό. Παράγεται στο δέρμα με την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας και συμμετέχει σε πολλές λειτουργίες του, όπως ο σημαντικότατος μεταβολισμός του ασβεστίου. Δυστυχώς, ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τη διαβίωση σε κλειστούς χώρους και το μόνιμα καλυμμένο με ρούχα σώμα εμποδίζει την επαρκή παραγωγή της πολύτιμης αυτής βιταμίνης.

Ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση τη σχέση της με την Συστηματική Σκλήρυνση. Μια πρόσφατη έρευνα δείχνει τη δυνατότητά της να καταστέλλει τη  φλεγμονή που συνδέεται με τις καρδιαγγειακές νόσους.  O Yoav Arnson του Ιατρικoύ Κέντρου Meir του Ισραήλ και οι συνεργάτες του επέλεξαν 50 ασθενείς που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή ή ένα επεισόδιο ασταθούς στηθάγχης. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν στη συνήθη φαρμακευτική αγωγή  αλλά στους μισούς –που επιλέχθηκαν τυχαία - παρασχέθηκαν  επιπλέον  4.000 IU βιταμίνης D ημερησίως.  Μετά από πέντε ημέρες, η ομάδα με τη βιταμίνη D έδειξε μείωση της φλεγμονής που προκαλούν οι ενώσεις VCAM-1 (Μόριο Αγγειακής Κυτταρικής Προσκόλλησης -1) και IL-6 (Ιντερλευκίνη-6). Η VCAM-1 είναι κεντρικής σημασίας για τον αθηροσκληρωτικό σχηματισμό πλάκας και η IL-6 σε μεγάλο βαθμό σχετίζεται με κίνδυνο στεφανιαίας νόσου. Οι ασθενείς που δεν  πήραν βιταμίνη D έδειξαν σαφή αύξηση και στις δύο ενώσεις κατά τη διάρκεια των πέντε ημερών.

Οι διαπιστώσεις αυτές  θα μπορούσαν να εξηγήσουν ορισμένες από τις καρδιο-προστατευτικές ιδιότητες της βιταμίνης D και να μας δώσουν ένα καλό λόγο για να ζούμε λίγο περισσότερο στην ύπαιθρο, αφήνοντας τον ήλιο να μας χαρίσει τη ζωογόνο δύναμή του.

H βιταμίνη D και η συστηματική σκλήρυνση

Είναι γνωστό πως οι συγκεντρώσεις  της υδρόξυ- βιταμίνης D (25-ΟΗ-vitamin D) έχουν συνδεθεί  με διάφορες κλινικές πτυχές σε ασθενείς με Συστηματική Σκλήρυνση (ΣΣ, αλλιώς γνωστή σαν Σκλήρυνση Κατά Πλάκας). Άλλωστε,  χαμηλές συγκεντρώσεις ορού βιταμίνης D έχουν αναφερθεί σε αρκετές αυτοάνοσες καταστάσεις. Μια αναδρομική μελέτη και ανασκόπηση της βιβλιογραφίας από τον Yoav Arnson του Ιατρικoύ Κέντρο Meir του Ισραήλ και τους συνεργάτες του προσπάθησε να διερευνήσει τη σχέση της βιταμίνης  D σε ένα μεγάλο πολυεθνικό πληθυσμό ασθενών με συστηματική σκλήρυνση  και να εξετάσει πιθανές κλινικές και εργαστηριακές συσχετίσεις με τις συγκεντρώσεις της βιταμίνη D. 327 δείγματα ορών των ευρωπαίων ασθενών με ΣΣ και 141 δείγματα συμβατών υγιών ατόμων ελέγχου αναλύθηκαν ως προς για τις συγκεντρώσεις βιταμίνης D . Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι  οι ασθενείς με ΣΣ έχουν σημαντικά μειωμένες συγκεντρώσεις βιταμίνης D σε σύγκριση με τα υγιή άτομα ελέγχου.  Επιπλέον, η  ίνωση του δερματικού ιστού είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τη συγκέντρωση της βιταμίνης D.

Προσέξτε τις κονσέρβες: εκτός από ντολμαδάκια, κρύβουν και δισφαινόλη-Α

Επανέρχομαι σε ένα θέμα που μόλις πρόσφατα έχει αρχίσει να αναδεικνύεται η σοβαρότητά του   για την υγεία μας. Έχω ήδη δημοσιεύσει αναρτήσεις για την επικινδυνότητα του συστατικού των συσκευασιών τροφίμων δισφαινόλη- Α (ΒΡΑ). Είναι από δεκαετίες γνωστό πως οι κονσέρβες τροφίμων, οι πλαστικές συσκευασίες  και τα σκληρά πλαστικά μπουκάλια αναψυκτικών περιέχουν υπερβολικά υψηλά επίπεδα της χημικής αυτής ουσίας – συστατικού των εποξειδικών συγκολλητικών υλών. Τα τελευταία χρόνια όμως  η ΒΡΑ – που στον οργανισμό δρα σαν ξενοοιστρογόνο -  συνδέεται με την εμφάνιση καρκίνου, καρδιαγγειακών νοσημάτων και προβλημάτων σεξουαλικής ωρίμανσης.

Νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση  Journal of the American Medical Association, διαπίστωσε ότι τρόφιμα συσκευασμένα σε πλαστικό περιέχουν 1.000 φορές ανώτερα επίπεδα δισφαινόλης -Α σε σχέση με τα φρέσκα τρόφιμα. Στη μελέτη έλαβαν μέρος 75 ενήλικες οι οποίοι μοιράστηκαν σε δύο ομάδες. Η μία  κατανάλωνε σούπα σε κονσέρβα για ένα διάστημα πέντε ημερών και η δεύτερη κατανάλωνε  σούπα από φρέσκα υλικά. Στο τέλος, οι συμμετέχοντες έκαναν δύο μέρες διάλειμμα και στη συνέχεια ακολούθησαν την  αντίθετη διατροφή.

Η ομάδα των ερευνητών διαπίστωσε  ότι η κατανάλωση μιας κονσέρβας σούπας την ημέρα για πέντε συνεχείς ημέρες ανέβασε δραματικά τα επίπεδα της δισφαινόλης Α στα ούρα κατά 1.221%.

Παράλληλα  άλλη  ανεξάρτητη μελέτη της Υπηρεσίας Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) των ΗΠΑ έδειξε ότι 37 από 62 γνωστά προϊόντα που εξετάστηκαν και βρίσκονται στα ράφια των σουπερμάρκετ, εμπεριέχουν την επικίνδυνη χημική ουσία.

Η βιταμίνη C καταπολεμά τη φλεγμονή

Τη λειτουργία και τη μοναδικότητα της βιταμίνης C μελέτησε και ανέδειξε πρώτος ο δυο φορές νομπελίστας χημικός Δρ. Linus Pauling. Μάλιστα ο Δρ. Pauling υποστήριξε πρώτος τη μεγάλη συμβολή της βιταμίνης C στην καταπολέμηση του κοινού κρυολογήματος και της γρίπης. Σε συνεργασία με τον Δρ. Matthias Rath , υποστήριξε πως η αθηροσκλήρωση στον άνθρωπο είναι παρενέργεια της έλλειψης βιταμίνης C. Η έλλειψη αυτή δεν επιτρέπει τον σχηματισμού επαρκούς κολλαγόνου για την επιδιόρθωση των αρτηριών στα σημεία που καταπονούνται από την υδραυλική πίεση του αίματος. Εκεί επεμβαίνει ο οργανισμός «επιδιορθώνοντας» τις αρτηρίες με κολλώδη συσσωματώματα λιπορωτεϊνών,  όπως η γνωστή μας LDL-χοληστερόλη και κυρίως η Λιποπρωτεΐνη –α  ( Lp-a), που παράγονται για το σκοπό αυτό στο συκώτι. Κατά τους  Pauling- Rath, μεγαδόσεις ασκορβικού οξέως 2-10gr την ημέρα μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του σχηματισμού αθηρωματικών πλακών. Οι σύγχρονες έρευνες  έρχονται να ενισχύσουν σημαντικά τη θεωρία Pauling-Rath.

Η χαμηλή πρόσληψη της βιταμίνης C έχει συνδεθεί με υψηλά επίπεδα C-αντιδρώσας πρωτεΐνης (CRP), μιας φλεγμονώδους πρωτεΐνης που εμπλέκεται στην καρδιακή νόσο. Μια νέα έρευνα σε 212 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια διαπίστωσε ότι τα άτομα με χαμηλή βιταμίνη C και υψηλή CRP είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου ή επιδείνωσης της κατάστασής τους. O Eun Kyeung Song του Πανεπιστημίου της Ουλσάν στη Νότια Κορέα και οι συνεργάτες του μέτρησαν τα επίπεδα της CRP στο αίμα των ασθενών, και οι συμμετέχοντες - σχεδόν οι μισοί από τους οποίους είχαν μέτρια έως σοβαρή νόσο - ολοκλήρωσε ένα τετραήμερο ερωτηματολόγιο διατροφής. Τα στοιχεία  έδειξαν πως περισσότερο από το ένα τρίτο των ασθενών είχε έλλειψη βιταμίνης C. Για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους, τα άτομα με χαμηλή βιταμίνη C και υψηλά επίπεδα CRP είχαν περίπου διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν ή να εισαχθούν σε νοσοκομείο λόγω καρδιακών προβλημάτων από αυτούς με φυσιολογικά επίπεδα.

Ο χυμός σιταρόχορτου μπορεί να βελτιώσει την αιματολογική τοξικότητα που σχετίζεται με τη χημειοθεραπεία σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού

Η μυελοτοξικότητα που προέρχεται από χημειοθεραπεία μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για τη  ζωή ασθενών με καρκίνο του μαστού. Σύμφωνα με μια συνδυασμένη ελεγχόμενη έρευνα του 2007, ο χυμός σιταρόχορτου   (Wheat Grass Juice - WGJ) μπορεί να αποτρέψει τη μυελοτοξικότητα, όταν παρέχεται στις ασθενείς παράλληλα με τη  χημειοθεραπεία. Στην έρευνα συμμετείχαν 60 ασθενείς με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία, χωρισμένοι σε μια ομάδα  παρέμβασης και μια ομάδα ελέγχου.

Στην ομάδα παρέμβασης, παρατηρήθηκε μια σημαντική μείωση της λευκοπενίας τρίτου ή τέταρτου του βαθμού (17% έναντι 43%), μετά τον πρώτο κύκλο χημειοθεραπείας. Βρέθηκε μια μη σημαντική διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης ουδετεροπενίας του βαθμού 3 ή 4. Η διαφορά αυτή μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μη-ειδική ανοσολογική αντίδραση.

 Μια πιθανή εξήγηση για τη μείωση ουδετεροπενικών  εκδηλώσεων πυρετού μπορεί να είναι μια  αντι-φλεγμονώδης δράση που θα μπορούσε να να αποδοθεί στην παρουσία απιγενίνης, ενός  ισχυρού βιοφλαβονοειδούς που περιέχεται στο σιταρόχορτο, το οποίο αναστέλλει τη συγκόλληση των λευκοκυττάρων στα ενδοθηλιακά  κύτταρα.   

Στην παρούσα έρευνα, υπήρχε μια μεγάλη μείωση στα επίπεδα αιμοσφαιρίνης μετά τον 3ο κύκλο της χημειοθεραπείας στην ομάδα που προσλάμβανε WGJ.  Ομοίως σε άλλη έρευνα βρέθηκε μείωση στη συχνότητα των μεταγγίσεων αίματος σε μια ομάδα των παιδιατρικών ασθενών με μείζονα θαλασσαιμία μετά την πρόσληψη WGJ. Μια αντι-φλεγμονώδης επίδραση από το εκχύλισμα αυτό παρατηρήθηκε επίσης σε μια άλλη έρευνα σε ασθενείς με περιφερειακή ελκώδη κολίτιδα που εμφάνισαν μείωση της αιμορραγίας από το ορθό μετά τη λήψη του WGJ.

 Η χλωροφύλλη αποτελεί περισσότερο από το 70% της  περιεκτικότητας σε στερεά του WGJ. Οι υπέρμαχοι της  εναλλακτικής ιατρικής  θεωρούν πως η  πρόσληψη WGJ ενισχύει την παραγωγή αιμοσφαιρίνης λόγω της διαρθρωτικής ομοιότητας μεταξύ των μορίων της με αυτών  της χλωροφύλλης. Παρόλο που δεν υπάρχουν δεδομένα για την υποστήριξη αυτής της υπόθεσης, μπορεί κανείς να υποθέσει σχετικά με το μηχανισμό με τον οποίο αυτό επιτυγχάνεται. Αρκετά ένζυμα που εμπλέκονται στη βιοσύνθεση αιμικού στα θηλαστικά βρίσκονται στα μιτοχόνδρια. Η χημειοθεραπεία προκαλεί βλάβη στη μιτοχονδριακή μεμβράνη. Η χλωροφύλλη βρέθηκε ότι  προστατεύει τις μιτοχονδριακές μεμβράνες από τη γ-ακτινοβολία και τη φωτοευαισθησία  και μπορεί επίσης να αποτρέπει τη ζημιά που προκαλούν κάποιοι παράγοντες χημειοθεραπείας. Αυτή η προστασία μπορεί να αποκαθιστά τη σύνθεση αίμης μέσω της  διατήρησης της δραστηριότητας των ενζύμων που εμπλέκονται στη μιτοχονδριακή αυτή διαδικασία. 

Διαβήτης και αντιπονεκτίνη

Νέα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη (IDF) επιβεβαιώνουν ότι η επιδημία διαβήτη συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Δεδομένα από μελέτες παγκόσμια αποδεικνύουν ότι ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από διαβήτη το 2011 έχει φθάσει στα 366 εκατομμύρια, 4,6 εκατομμύρια θάνατοι οφείλονται στο διαβήτη και οι δαπάνες  υγειονομικής περίθαλψης των ασθενών με διαβήτη έχουν φτάσει τα 465 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το IDF ανακοίνωσε τα στοιχεία κατά το συνέδριο EASD στη Λισσαβόνα, μια εβδομάδα πριν από την σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ για τις μη μεταδοτικές ασθένειες (NCDs), η οποία δείχνει ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες φαίνεται επιτέλους να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις που τίθενται από τον  διαβήτη, τον καρκίνο, τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τις ασθένειες των πνευμόνων.

Προς το παρόν, ο διαβήτης τύπου Ι δεν μπορεί να προληφθεί. Ο διαβήτης τύπου 2 ωστόσο μπορεί να προληφθεί και σε πολλές περιπτώσεις να αναστραφεί με την διατήρηση ενός υγιούς βάρους και τη σωματική δραστηριότητα, όπως  έχουν επιβεβαιώσει μελέτες στην Κίνα, τη Φινλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το IDF συνιστά σε όλους τους ανθρώπους που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου ΙΙ να το ελέγχουν μέσω διαδικασιών αυτοελέγχου. Τα άτομα υψηλού κινδύνου μπορούν να προσδιοριστούν εύκολα με ένα απλό ερωτηματολόγιο για την αξιολόγηση των παραγόντων κινδύνου όπως η ηλικία, η περίμετρος της μέσης, το οικογενειακό και  το  καρδιαγγειακό ιστορικό καθώς και το ιστορικό της κύησης.

Αν τα δεδομένα αυτά είναι επιβαρυντικά για το άτομο, θα πρέπει αυτό με ιατρική καθοδήγηση να εξετάσει παράγοντες πέρα από τη γλυκόζη νηστείας, όπως τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, την καμπύλη ζαχάρου, την καμπύλη ινσουλίνης και την αντιπονεκτίνη.

Η αντιπονεκτίνη είναι μια κρίσιμη ορμόνη που παράγεται από τον υποδόριο λιπώδη ιστό σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Ο ρόλος της στη λειτουργία του  οργανισμού δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί,  είναι όμως ένας ισχυρός αντιφλεγμονώδης παράγοντας. Αν η τιμή της μετρηθεί σε επίπεδα κάτω από τα φυσιολογικά, αυτό σημαίνει πως ο λιπώδης ιστός περιέχει μεγάλες ποσότητες λιποδιαλυτών τοξινών, ο οργανισμός φλεγμαίνει και τα κύτταρα έχουν ήδη αναπτύξει ινσουλινοαντίσταση. Η αντίσταση αυτή των κυττάρων στην ινσουλίνη – που διαπιστώνεται εύκολα από την εργαστηριακή ανάλυση της καμπύλης ινσουλίνης- παρόλη την απουσία συμπτωμάτων  προδιαγράφει με μεγάλη πιθανότητα την ανάπτυξη διαβήτη τύπου ΙΙ.

Η αποβολή των συσσωρεμένων  τοξινών από τον  λιπώδη ιστό μέσω μιας υγιεινής, αντιφλεγμονώδους διατροφής οδηγεί τα κύτταρα  στο σταμάτημα παραγωγής φλεγμονωδών παραγόντων (όπως η ιντερλευκίνη 6 και ο TNF-a) και την επανέναρξη παραγωγής αντιπονεκτίνης, η οποία με τη σειρά της επαναφέρει την ινσουλινοευαισθησία στα κύτταρα.  Η εξάλειψη της φλεγμονής αποτρέπει την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου ΙΙ αλλά και της υπέρτασης, της υπελιπιδαιμίας και των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Δυστυχώς η εξέταση της αντιπονεκτίνης δεν δικαιολογείται από τα ταμεία. Άλλωστε ούτε οι γιατροί ούτε τα μικροβιολογικά εργαστήρια την πολυγνωρίζουν. Τα δεδομένα πάντως από την  προσωπική μου εμπειρία ήταν πλήρως συμβατά και τα αναμενόμενα από  την παραπάνω διαδικασία.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας

Η  σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) όπως είναι ίσως πιο γνωστή στους μη ειδικούς, είναι η πιο συχνή νόσος του νευρικού συστηματος στους νέους των εύκρατων χωρών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής,  ενώ σπάνια εμφανίζεται σε πληθυσμούς τροπικών χωρών.  Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από αυτή την ασθένεια. Παρά το ότι δεν έχουμε ακόμη πλήρη εικόνα, φαίνεται πως  η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο στην ΣΣ.

Μια εντυπωσιακή  αλλά παραγνωρισμένη πρακτική αντιμετώπισης της ΣΚΠ είναι αυτή που εφάρμοσε εδώ και πολλά χρόνια ο Γερμανός γιατρός  Dr J. Evers. Σε δημοσίευσή του το 1947,  ο Dr Evers ανέφερε σημαντική βελτίωση σε σχεδόν εξακόσιους ασθενείς με ΣΚΠ μετά από την υποβολή τους σε  μια εντελώς ωμoφαγική διατροφή. Αυτό είναι μάλλον καλό για μια ασθένεια που γενικά θεωρείται ανίατη!   Οι ασθενείς του έπρεπε να φάνε μόνο μη επεξεργασμένα και ως επί το πλείστον μη μαγειρεμένα  τρόφιμα, μια και θεωρούσε ότι η συστηματική σκλήρυνση είναι μια ασθένεια του μεταβολισμού που έχει την αιτία της στην αλλοίωση των τροφίμων.

Μετά από τις αξιόλογες βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν στους ασθενείς του με  τη  διατροφική  ωμοφαγική θεραπεία, ο Dr Evers συνέχισε για να ιδρύσει την  πρώτη κλινική στον κόσμο που ειδικεύεται στην ΣΚΠ. Μέχρι  το 1970 είχε περιθάλψει περισσότερα από 10.000 περιστατικά. Η εμπειρία και η επιτυχία του δεν είναι εύκολο να απορριφθούν. Ο Dr Evers έχει γράψει δύο βιβλία: το «The Changed Aspects of Diseases»  και το « Directions For Treatment of Multiple Sclerosis».

Ρόδι: το ρουμπίνι της υγείας

 Και μετά τα σταφύλια, τι μας φέρνει το φθινόπωρο; Μα τα ρόδια βέβαια.

Το καταπληκτικό αυτό φρούτο που παράγει η ταπεινή μα χαριτωμένη ροδιά, είναι το φρούτο της εποχής. Καθώς η ροδιά είναι ανθεκτικό, μικρό και όμορφο δέντρο, υπάρχει – ή μπορεί  να φυτευτεί - σε όλους τους ελληνικούς κήπους, ακόμη και σε μεγάλες γλάστρες. Το θέαμα των κιτρινοκόκκινων φουσκωμένων καρπών ανάμεσα στα μικρά, σκουροπράσινα φύλλα είναι χάρμα οφθαλμών, οι δε σπόροι προβάλλουν ίδια ρουμπίνια από τα σκασμένα, ώριμα ρόδια.

Το ρόδι δεν έγινε τυχαία σύμβολο καλής τύχης. Είναι τόσο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά που αξίζει να καταναλώσετε όσα μπορείτε μέχρις ότου  τα βρίσκετε φρέσκα. Κι αν τα κόβετε από τη ροδιά σας, ακόμη καλύτερα.

Έτσι, οι σπόροι του ροδιού περιέχουν  βιταμίνη Α, βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως B3 (νιασίνη), Β5 (Παντοθενικό οξύ) και  B9 (Φολικό οξύ), αλλά και βιταμίνες C και Ε. Επίσης περιέχουν κάλιο και σίδηρο. Αν μασήσετε τους σπόρους θα πάρετε και σημαντική ποσότητα ινών.  

Είναι γνωστές οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του ροδιού. Μερικές έρευνες  δείχνουν ότι ο χυμός του έχει περίπου τρεις φορές την αντιοξειδωτική ικανότητα του πράσινου τσαγιού και κόκκινου κρασιού, χωρίς βέβαια τις παρενέργειες της τεϊνης και του οινοπνεύματος αντίστοιχα! Πέρα από τις αντιοξειδωτικές βιταμίνες C και Ε, το ρόδι περιέχει και μια σειρά από άλλα αντιοξειδωτικά όπως οι φυτοχημικές ενώσεις  πολυφαινόλες. Ειδικότερα  περιέχει ανθοκυανίνες  που δίνουν στο ρόδι βαθύ κόκκινο χρώμα και  τανίνες που δίνουν χρώμα αλλά και την στυφή γεύση του. Εξαιρετική δράση έχει και η υδρολυόμενη τανίνη πουνικαλαγίνη, αλλά και το γνωστό και από τις φράουλες ελλαγικό οξύ που προέρχεται από τη διάσπαση της πουνικαλαγίνης.

Το ρόδι με τα  θρεπτικά συστατικά του μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο σε μια υγιεινή διατροφή μια και έχει την ικανότητα να  μειώσει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων και να συμβάλλει στην πρόληψη συσσώρευσης πλάκας στις αρτηρίες, μειώνοντας την οξείδωση της LDL (κακή χοληστερόλη). Η επιφερόμενη μείωση της φλεγμονής το κάνει πολύ αποτελεσματικό κατά της οστεοαρθρίτιδας, υπέρ της ενίσχυσης της ανοσοποιητικής λειτουργίας αλλά και καλό όπλο για την πρόληψη του καρκίνου του προστάτη και άλλων μορφών καρκίνου. Επιπλέον βοηθά στην καταπολέμηση των επιπτώσεων της γήρανσης και στην προώθηση της παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ακόμη πιο πέρα μπορεί να ενισχύσει τα ούλα, να μειώσει  την οδοντική πλάκα, να  απομακρύνει την ταινία και να καταπολεμήσει την διάρροια.

Για όλα αυτά λοιπόν, αλλά και για την σαν κόκκινο κρασί γεύση του, φάτε τους σπόρους, στύφτε και πιείτε το χυμό του ή χρησιμοποιείστε τους σπόρους στις σαλάτες ή το ρύζι δίνοντας γεύση, άρωμα και χρώμα. Μαζί με τύχη, τα ρόδια σίγουρα θα σας φέρουν και υγεία!     

Junk Food, φλεγμονή και παχυσαρκία

Μια ακόμη έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει τη σχέση της κακής διατροφής με την επακόλουθη φλεγμονή που συμβαίνει στο σώμα εξαιτίας των παραγόμενων τοξινών. Φλεγμονή που μάλιστα μπορεί να εξελιχθεί  στα εγκεφαλικά κύτταρα, ενισχύοντας τη θέση πως η προβληματική διατροφή σχετίζεται άμεσα με νευροορμονικές παθήσεις και βλάβες.

Η έρευνα διεξήχθη  από το Κέντρο Παχυσαρκίας και Διαβήτη του Πανεπιστημίου  της Ουάσινγκτον και τα αποτελέσματά της παρουσιάστηκαν το 2011 στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας.

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι ερευνητές  τάισαν ποντίκια  με τυπικά αμερικανικά «πρόχειρα» γεύματα, πλούσια σε ραφιναρισμένους υδρογονάνθρακες και λιπαρά και βέβαια σε μεγάλο βαθμό τηγανιτά, προσομοιάζοντας σε μια τυπική αμερικανική κακής ποιότητας διατροφή (junk food). Η  εργαστηριακή εξέταση έδειξε πως στον εγκέφαλο των ποντικιών και ειδικότερα στον υποθάλαμο,  όπου βρίσκονται οι νευρώνες που ελέγχουν το βάρος του σώματος, είχε δημιουργηθεί φλεγμονή. Ακόμη χειρότερα, οι ερευνητές εντόπισαν θεραπευτικές ουλές  στον εγκέφαλο (γλοιώσεις), που δημιουργούνται σε περιοχές όπου έχουν καταστραφεί νευρώνες. Να θυμίσουμε πως η γλοίωση προκαλείται σε περιπτώσεις εγκεφαλικού ή συστηματικής σκλήρυνσης (σκλήρυνση κατά πλάκας). Η ανάπτυξη της φλεγμονής σταμάτησε μερικές ημέρες μετά την έναρξη της προβληματικής διατροφής. Η συσχέτιση ενισχύεται από το γεγονός πως η φλεγμονή  εξαφανίσθηκε ένα μήνα μετά την επαναφορά στην φυσιολογική διατροφή.

Η δεύτερη τρομερά σημαντική διαπίστωση ήταν  πως  σε τρεις ημέρες τα ποντίκια κατανάλωναν διπλάσια ποσότητα θερμίδων από ό,τι στην αρχή της μεταβολής της διατροφής τους. Αυτό σημαίνει πως τα κακής ποιότητας και χαμηλής διατροφικής αξίας τρόφιμα  (junk food) καταστρέφουν τα  εγκεφαλικά κύτταρα που ελέγχουν το βάρος. Έτσι, δημιουργούν έναν ανατροφοδοτούμενο, φαύλο κύκλο παχυσαρκίας, καθώς προκαλούν εθισμό στις τροφές αυτές και   αυξημένη ημερήσια πρόσληψη θερμίδων. Υπάρχει λοιπόν σοβαρή  πιθανότητα η τυπική αμερικανική διατροφή να οδηγεί σε υπερκατανάλωση τροφής και υπερπρόσληψη θερμίδων. Αυτό φαίνεται να εξηγεί  και  τους λόγους που οι περισσότεροι παχύσαρκοι δεν μπορούν να χάσουν εύκολα βάρος.

Σαλάτα πολυβιταμινούχος και αποτοξινωτική

Υλικά:

• ½ ματσάκι
• ½ ματσάκι
• ¼ ματσάκι άνηθος
• Λίγος κόλιαντρος φρέσκος (αν σας αρέσει)
• Η καρδιά ενός μαρουλιού
• 1 μήλο
• ½  ρόδι
• ¼ φλιτζανιού καρύδια
• ¼ φλιτζανιού μαύρες σταφίδες

Για το ντρέσινγκ

• 2 κσ  ελαιόλαδο
• ½ πορτοκάλι
• ½ λεμόνι
• ¼  κγ άνθος αλός (θαλασσινό ανεπεξέργαστο αλάτι)

Εκτέλεση

Ψιλοκόψτε τον μαϊντανό, τη  ρόκα, τον  άνηθο, τον κόλιαντρο και το  μαρούλι, και βάλτε τα σε μια ευρύχωρη γαβάθα. Κόψτε το μήλο σε κυβάκια με τη φλούδα, ξεσπυρίστε το ρόδι και σπάστε ελαφρά τα καρύδια. Ρίξτε τα όλα στη γαβάθα, προσθέστε τις σταφίδες και ανακατέψτε να απλωθούν τα υλικά.

Δέκα λεπτά πριν σερβίρετε, στίψτε το πορτοκάλι και το λεμόνι και  χτυπήστε τα καλά μαζί με το ελαιόλαδο και το αλάτι. Προσθέστε το ντρέσινγκ στη σαλάτα και ανακατέψτε καλά μέχρι να απλωθεί ομοιόμορφα στα υλικά. Αφήστε τη λίγο να ξεκουραστεί.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε τα καρύδια με φυστίκια αιγίνης ωμά χοντροσπασμένα. Μην το παρακάνετε στο ελαιόλαδο, δεν ταιριάζει πολύ με την γλύκα των φρούτων.

Συνοδέψτε τη με φρουτοχυμό από μήλο, ρόδι και πορτοκάλι ή με  ανθρακούχο νερό με μια φέτα πορτοκάλι ή αν θέλετε να πιείτε κρασί με  ένα φρέσκο μοσχοφίλερο.

Το χρυσό μπαχαρικό καταπολεμά τον καρκίνο

Έχω ήδη γράψει για  τον κουρκουμά, το φθηνό, κίτρινο μπαχαρικό, αγαπημένο στην Ανατολή, βασικό συστατικό του κάρυ και μια από τις πιο ισχυρές αποτοξινωτικές και ηπατοπροστατευτικές τροφές. Να όμως που η έρευνα έρχεται να επιβεβαιώσει και τις θεραπευτικές και προστατευτικές ιδιότητες του ευγενούς και πολύ πιο ακριβού κίτρινου κρόκου.

Ο κρόκος –ή σαφράν ή ζαφορά -  είναι ένα μπαχαρικό που παρασκευάζεται  από τους στήμονες του  λουλουδιού Crocus sativus. Είναι αιώνες γνωστό και πολυιστορημένο, πολύτιμο για το όμορφο κίτρινο χρώμα που δίνει στα φαγητά αλλά και το ξεχωριστό άρωμά του. Εικόνες του συναντάμε σε τοιχογραφίες στα  Μινωικά Ανάκτορα. Χρησιμοποιείται σε όλο το κόσμο στην ζαχαροπλαστική, στην αρτοποιία και στη μαγειρική με πιο διάσημο πιάτο  την ισπανική παέγια. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα στις μεσογειακές χώρες  και βέβαια και στην Ελλάδα. Θεωρείται  πολύτιμος γιατί φυτεύεται και συγκομίζεται με το χέρι και άρα έχει  δύσκολη και περιορισμένη παραγωγή, αλλά και γιατί  ήταν από παλιά γνωστές οι  θεραπευτικές ιδιότητές του.

Ο κρόκος έχει χρησιμοποιηθεί σαν θεραπευτικό  βότανο  για αιώνες. Οι  αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τις  φαρμακευτικές του ιδιότητες και καταπολεμούσαν μ’ αυτόν την αϋπνία και τα δυσάρεστα αποτελέσματα του μεθυσιού, οι δε Άραβες τον χρησιμοποιούσαν ως αναισθητικό. Παρόλα αυτά,  μόνο τα τελευταία χρόνια  έχει δοκιμαστεί στο εργαστήριο. Παλιότερες  έρευνες έχουν δείξει ότι είναι ωφέλιμος  κατά της κατάθλιψης, της φλεγμονής, της απώλειας μνήμης και ως αντιοξειδωτικό. Μελέτες σε ζώα και σε ανθρώπινα κύτταρα αποκάλυψαν μάλιστα ότι το σαφράν μπορεί να εμποδίσει ορισμένους καρκίνους παρόλο που ο μηχανισμός της αντικαρκινικής δράσης του δεν είναι  σαφής.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο στην επιθεώρηση Hepatology διαπιστώνει ότι το σαφράν καταστέλλει την ανάπτυξη του καρκίνου του ήπατος σε ποντίκια και επιπλέον  αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των ανθρώπινων καρκινικών ηπατικών κυττάρων. Η ερευνητική ομάδα επέλεξε να μελετήσει τον καρκίνο του ήπατος γιατί καρκίνοι που ξεκινούν  από άλλα όργανα, όπως του παχέος εντέρου ή του μαστού, συχνά καταλήγουν στο ήπαρ.

Στο πρώτο σκέλος της έρευνας, το χορηγούμενο στα ποντίκια  σαφράν  διατήρησε υπό έλεγχο την  πρωτεΐνη πολλαπλασιασμού των κυττάρων  Ki-67 και μείωσε άλλες ουσίες που σχετίζονται με βλάβες στο ήπαρ και με οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες είναι αποτελέσματα της έλλειψης ισορροπίας μεταξύ των ασταθών, δραστικών μορίων  που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες και των αντιοξειδωτικών που τις εξουδετερώνουν. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να οδηγήσει σε ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων, κατάσταση πρόδρομη για τον καρκίνο.

Μια διαφορετική σειρά από δοκιμές σε ανθρώπινα ηπατικά καρκινικά κύτταρα αυτή τη φορά έδειξαν ότι το σαφράν αναστέλλει τη δράση των πρωτεϊνών  NF-kappa B, ιντερλευκίνη-8 και TNF-receptor 1, βασικών παραγόντων   της φλεγμονής και του πολλαπλασιασμού  των καρκινικών κυττάρων.

Χρωματίστε λοιπόν και αρωματίστε τις τροφές ή τα τσάγια σας με σαφράν, το χρυσό μπαχαρικό, πολύτιμο τόσο για την γεύση όσο  και για την υγεία.

Καφεδάκι; Ή μήπως φλεγμονή;

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της ελληνικής έρευνας για την υγεία και τη διατροφή «ΑΤΤΙΚΗ».  Η έρευνα αυτή παρουσιάστηκε το 2004 και μεταξύ των άλλων συμπερασμάτων συνέδεσε άμεσα την μέτρια έως υψηλή ημερήσια πρόσληψη καφέ με αυξημένους φλεγμονώδεις δείκτες όπως η Ιντερλευκίνη 6 (IL-6) ο Παράγοντας Νέκρωσης Όγκων- α (TNF-α), ο αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων (WBC) και η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP). Η έρευνα διεξήχθηκε όπως λέει και το όνομά της στην Αττική (μια περιοχή που είναι 78% αστική και 22% αγροτική). Έτσι, σε σύγκριση με άτομα που δεν κατανάλωναν καφέ, οι άνδρες που κατανάλωναν περισσότερα από  200 ml καφέ την ημέρα  είχαν 50% υψηλότερη IL-6, 30% υψηλότερη CRP και 28% υψηλότερη TNF-α. Πέραν των άλλων προβλημάτων, η αυξημένη φλεγμονή συνδέεται άμεσα και με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, το διαβήτη τύπου 2 αλλά και αυτοάνοσες ασθένειες.

Τα ευρήματα αυτά παρέμειναν σημαντικά ακόμη και μετά τον έλεγχο για τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στην κατανάλωση καφέ και την ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, τον δείκτη μάζας σώματος, τη φυσική κατάσταση, τη δραστηριότητα, και άλλες συμπαράγοντες.
Φαίνεται λοιπόν  ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της μέτριας έως υψηλής κατανάλωσης καφέ και την αύξηση της φλεγμονής. Η σχέση αυτή ακριβώς εξηγεί και  την επίδραση της αυξημένης κατανάλωσης καφέ στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Φρούτα και λαχανικά προλαμβάνουν το εγκεφαλικό

To ιατρικό περιοδικό “Stroke” δημοσίευσε μελέτη σύμφωνα με την οποία η καθημερινή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών πλούσιων σε κάλιο μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εγκεφαλικού. Τη έρευνα διεξήγαγε ομάδα του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, με επικεφαλής τη Δρ Σουζάνα Λάρσον. Η έρευνα ήταν ουσιαστικά μια  μετα-ανάλυση δέκα σχετικών διεθνών ερευνών, που συνέκρινε την πορεία της υγείας 270.000 ενηλίκων. Η ανάλυση κατέληξε στο  ότι  κάθε αύξηση κατά 1.000 mg στην καθημερινή λήψη καλίου από φυτικές τροφές μειώνει κατά μέσο όρο περίπου 11% τον κίνδυνο εγκεφαλικού στα επόμενα πέντε έως δεκατέσσερα χρόνια.

Το κάλιο είναι ένας από τους βασικούς  ηλεκτρολύτες του οργανισμού που συντελεί στην ισορροπία των υγρών του σώματος, στον έλεγχο των νεύρων και τον μυών και τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.  Συνήθως στα κύτταρα λειτουργεί σε μια ανταγωνιστική ισορροπία με το νάτριο. Η σύγχρονη διατροφή είναι φτωχή σε κάλιο εξαιτίας του περιορισμού της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών που το περιέχουν. Από την άλλη, οι  βιομηχανοποιημένες τροφές είναι υπερβολικά πλούσια σε νάτριο, εξαιτίας της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε αλάτι, με αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας μεταξύ των δύο βασικών αυτών ηλεκτρολυτών του οργανισμού και τα επακόλουθα προβλήματα στην υγεία.

Ξυπνάμε με πορτοκαλί, ροζ, πράσινο, αλλά όχι με καφέ

Θυμήθηκα το γνωστό αστείο: οΤσακ Νόρρις δεν πίνει καφέ, πίνει ότι χρώμα θέλει. Αναμεταδίδω το παρακάτω δημοσίευμα από το in.gr:

 

Λονδίνο

Πολλοί άνθρωποι βασίζονται σε ένα φλιτζάνι καφέ για να «ξυπνήσουν» και να ξεκινήσουν με ενέργεια την μέρα τους. Βρετανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτή η «πρωινή τόνωση» δεν βρίσκεται ίσως στην καφεΐνη αλλά στο μυαλό τους.

Τα «ντεκαφεϊνέ» πειράματα

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Λονδίνου πραγματοποίησαν έρευνα με 88 άτομα ηλικίας 18-47 ετών που έπιναν τουλάχιστον δύο φλιτζάνια καφέ την μέρα και αυτοπροσδιορίζονταν ως λάτρεις του ροφήματος.

Οι εθελοντές στην διάρκεια της έρευνας συνέχισαν να πίνουν όπως και πριν στις ίδιες ώρες και ποσότητες τον καφέ τους με την μόνη διαφορά ότι χωρίς να το γνωρίζουν το ρόφημα που έπιναν δεν περιείχε καθόλου καφεΐνη.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η απουσία της καφεΐνης όχι μόνο δεν μετέβαλε την φυσική και ψυχική κατάσταση των εθελοντών αλλά αντίθετα ένιωθαν πιο ενεργητικοί και ευδιάθετοι.

Διαύγεια και καλύτερη διάθεση

Οι ειδικοί σχεδίασαν μάλιστα διάφορα τεστ που κατέγραφαν την νοητική διαύγεια, την ψυχική διάθεση αλλά και τους χρόνους αντίδρασης, τα οποία κλήθηκαν να κάνουν τόσο άτομα που έπαιρναν μέρος στην έρευνα όσο και άτομα που έπιναν κανονικό καφέ.

Όπως διαπιστώθηκε σε πολλές περιπτώσεις εκείνοι που έπιναν καφέ χωρίς καφεΐνη τα κατάφεραν πολύ καλύτερα σε αυτά τα τεστ από εκείνους που έπιναν κανονικό καφέ.

«Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι δυνάμεις παροχής ενέργειας του καφέ είναι πολύ πιθανό - τουλάχιστον εν μέρει - να οφείλονται στην αυθυποβολή του καταναλωτή που προσδοκά και αναμένει τόνωση από την καφεΐνη. Οι λάτρεις του καφέ προσδοκούν τόσο έντονα την τόνωση που θα τους προσφέρει η καφεΐνη ώστε νιώθουν την επίδραση της ακόμη και όταν δεν την έχουν καταναλώσει» αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Appetite».

Βήμα Science

Πώς είπατε; Η χλωρίδα του εντέρου επηρεάζει τον ψυχισμό ;

Να λοιπόν που η επιστήμη ξαναανακαλύπτει την επίδραση της διατροφής και της λειτουργίας του  γαστρεντερικού συστήματος στον ψυχισμό, κάτι  ιδιαίτερα δυσκολοχώνευτο  για τους συμβατικούς –και μη ενημερωμένους - επαγγελματίες της υγείας. Ο μηχανισμός της επίδρασης είναι σίγουρα πολύπλοκος και ξεχωριστός για κάθε περίπτωση, η βασική αρχή όμως παραμένει η ίδια: η προβληματική διατροφή οδηγεί σε προβληματική ψυχική υγεία.

Έχω δείξει σε παλιότερες αναρτήσεις τη σχέση της διατροφής με τις λεγόμενες ψυχικές ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια, η διπολική διαταραχή και η κατάθλιψη. Και λέω «λεγόμενες» γιατί και οι ασθένειες αυτές είναι απόρροια φλεγμονών του νευρικού συστήματος είτε από διατροφικές είτε από άλλες περιβαλλοντικές αιτίες και άρα καθαρά σωματικές και αντιμετωπίσιμες. Κρίσιμο ρόλο στη δημιουργία των φλεγμονών αυτών παίζει η υγεία του εντέρου που είναι άμεσα συννυφασμένη με την ισορροπία της χλωρίδας του. Η χλωρίδα του εντέρου απαρτίζεται από  εκατοντάδες είδη βακτηρίων και άλλων μικροβίων, άλλα ωφέλιμα και άλλα βλαπτικά. Οι πληθυσμοί των μικροοργανισμών πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία και τότε  παίζουν σημαντικό ρόλο στην πέψη και την αφομοίωση των τροφών παράγοντας ένζυμα που είτε δεν φτιάχνει το πάγκρεας είτε τα παράγει αλλά σε μικρές ποσότητες. Έτσι μεταβολίζουν τροφές που αλλιώς εμείς δεν θα μπορούσαμε να αφομοιώσουμε. Η επίδρασή τους μέσω των προϊόντων του μεταβολισμού τους  επεκτείνεται σε όλα τα συστήματα του οργανισμού και βέβαια και  στο κεντρικό νευρικό σύστημα.  Η ισορροπία αυτή διαταράσσεται όταν καταναλώνουμε ραφιναρισμένους υδατάνθράκες όπως το άσπρο αλεύρι και η ζάχαρη, δύσπεπτα γαλακτοκομικά ή υπερβολικό κρέας με αποτέλεσμα την υπερανάπτυξη επιβλαβών ζυμών, μυκήτων και άλλων μικροοργανισμών (όπως η γνωστή μας candida albicans) εις βάρος των επωφελών όπως ο λακτοβάκιλλος ή το μπιφιδοβακτήριο. Οι λακτοβάκιλλοι μεταβολίζουν διάφορα σάκχαρα σε γαλακτικό οξύ.

Έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences δείχνει ότι η μικροχλωρίδα του εντέρου επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου: ποντίκια που ταΐστηκαν με το  βακτήριο Lactobacillus rhamnosus (έναν λακτοβάκιλλο, ο οποίος χρησιμοποιείται σε προβιοτικά συμπληρώματα), εμφάνισαν μειωμένα επίπεδα άγχους και αυξημένη διάθεση για περιπέτεια. Την έρευνα διεξήγαγε η ομάδα του Δρ Cryan, νευροεπιστήμονα στο University College Cork της Ιρλανδίας. Σε συνεργασία το Πανεπιστήμιο McMaster στον Καναδά, ο Δρ Cryan σχεδίασε ένα πείραμα, στο οποίο τα ποντίκια ακολουθούσαν μια τυπική δίαιτα, εμπλουτισμένη όμως με τον L. rhamnosus. Έξι εβδομάδες μετά την έναρξη της δίαιτας, τα ποντίκια υποβλήθηκαν σε τυπικά συμπεριφορικά τεστ, τα οποία έδειξαν μειωμένο στρες και άγχος: δεν δίσταζαν να εξερευνήσουν ανοιχτούς χώρους και στενούς διαδρόμους, όπως συμβαίνει συνήθως με τα τρωκτικά. Επιπλέον, παρουσίαζαν μειωμένα επίπεδα ορμονών του άγχους όταν οι ερευνητές τους προκαλούσαν στρες ρίχνοντάς τα σε νερό. Η εξέταση του εγκέφαλου των πειραματόζωων αποκάλυψε μεταβολές στη λειτουργία γονιδίων που σχετίζονται με τον νευροδιαβιβαστή GABA (γ-αμινοβουτυρικό οξύ). Το GABA έχει κατασταλτική δράση στους νευρώνες και οι υποδοχείς στους οποίους συνδέεται είναι ο στόχος πολλών αγχολυτικών φαρμάκων όπως οι βενζοδιαζεπίνες.  Το εντυπωσιακό για τους ερευνητές – αλλά όχι για τους γνώστες της Ιπποκράτειας πρόληψης και θεραπείας – είναι το ότι η αγχολυτική επίδραση του L.rhamnosus και η μεταβολή στους υποδοχείς του GABA εξαφανίστηκε όταν οι ερευνητές έκοψαν το πνευμονογαστρικό νεύρο των πειραματόζωων. Το νεύρο αυτό διαβιβάζει αισθητηριακά σήματα από το έντερο στον εγκέφαλο.

Η δισφαινόλη Α (BPA) προκαλεί γενετική αντίδραση

Μια νέα έρευνα   επιβεβαιώνει  ότι η δισφαινόλη Α (bisfenol A / BPA)  ένα δομικό στοιχείο  πλαστικών, συσκευασιών τροφίμων και εποξειδικών συγκολλητικών ουσιών- μπορεί να πυροδοτήσει αλλαγές στον τρόπο που αντιδρούν στις ορμόνες τα ανθρώπινα γονίδια. Μια διεθνής ερευνητική ομάδα συνέλεξε στο αίμα και στα ούρα από 96 άνδρες. Όσο  δείκτες ούρων της έκθεσης σε BPA ανέβαιναν, η πιθανότητα να ενεργοποιηθούν τα γονίδια στο αίμα που ανταποκρίνονται στα οιστρογόνα επίσης αυξανόταν, ανακοίνωσε η ομάδα των επιστημόνων στις  10 Αυγούστου στο Environmental Health Perspectives. Οι συγκεντρώσεις που προκάλεσαν τις αλλαγές ήταν αντιπροσωπευτικές αυτών που βρέθηκαν στο γενικό πληθυσμό. Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η BPA δραστηριοποιείται στον άνθρωπο "και ότι η  συσχέτιση  με τους μηχανισμούς σηματοδότησης ορμονών και συναφείς διαταραχές είναι βιολογικά δυνατή."

Είχα ασχοληθεί εκτενώς σε  παλιότερη ανάρτηση με τη BPA. Η ουσία αυτή χρησιμοποιείται ευρύτατα στις συσκευασίες τροφίμων, είτε αυτές είναι εσωτερική επικάλυψη κονσερβών είτε πλαστκά μπουκάλια υγρών τροφίμων. Παρόλο που είναι ασταθής και διασπάται γρήγορα, μετρώνται υψηλές συγκεντρώσεις της στα ούρα λόγω της καθημερινής κατανάλωσης συσκευασμένων τροφίμων από τον σύγχρονο άνθρωπο. Η περιεκτικότητα στις τροφές αυξάνεται αν η συσκευασία εκτεθεί σε ψηλές θερμοκρασίες (όπως για παράδειγμα μπουκάλια του νερού στον ήλιο) ή αν το περιεχόμενο είναι οινοπνευματώδες. Χρησιμοποιείται ακόμη και στα σφραγίσματα δοντιών.

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η  ουσία αυτής μοιάζει με τις ανθρώπινες ορμόνες, είναι δηλαδή ξενοοιστρογόνο, με αποτέλεσμα να ξεγελά τα κύτταρα και να ενεργοποιεί γενετικές λειτουργίες που συνήθως ξεκινούν από τις ορμόνες.